Күрше хакы

Пәйгамбәребез Мөхәммәт (г.с.в.)нең бер хәдисендә болай диелә: “Әгәр кеше иман китерсә, үлгәннән соң терелүгә ышанса, ул кеше күршеләрен хөрмәтләсен...

...Һәркемнең өстендә күршесенең ун төрле хакы бар: авырса, аның хәлен белү; үлә икән, җеназасына катнашу; шатлык килсә, сөенергә; кайгы килсә, көенергә; бурычка акча сорап керсә, бирергә; эштә ярдәм сорап керсә, булышырга; еракка китә икән, гаиләсенә булышырга; йорт салганда аның каралты-курасына зыян китермәскә: Коръән ашына чакырса, керергә.

Коръәндә болай диелгән: “Эшләгән начарлыкларыгыз арттырылмас”. Әмма “Күршесенә эшләгән начарлык, башка начарлыкларга караганда ун дәрәҗәдә гөнаһлырак”, – дигән хәдис тә бар. Димәк, күршене рәнҗетү – ун кешене рәнҗеткән кебек буладыр.

(Рамил һәм Эльмира Хисамовларның “Рамазан” ислам календареннан)

Ә сез күршеләрегез белән дус яшисезме?

–Әйе

–Төрле чак була

–Юк

–Бер кешедән генә тормый

–Күршең әйбәт булса, яшәп була

–Аның өчен берни күрмәскә, дәшмәскә, ишетмәскә кирәк шул

–Мең шөкер!