«Син үзең дә ярлы бит»...

Бу малай бакча диварына терәлеп утырган да икмәк ашый икән. Бераздан аның янына бер эт килгән. Малай аны да икмәк белән сыйлый башлаган: икмәкне бер үзе каба, бер эткә сындырып бирә икән. Бу хәлне күзәтеп торган Гомәр бине Гобәйдулла бу малайдан: «Бу синең этеңме?» – дип сораган. Малай аңа: «Юк», – дип җавап кайтарган. «Алайса, нигә аны ашатасың?» – дип сораган Гомәр. «Минем янда берәү ач булганда, мин ашап утырырга оялам», – дип җавап кайтарган аңа малай. Гомәр бине Гобәйдуллага аның җавабы ошаган һәм ул янәдән бу малайга сорау биргән: «Син колмы? Синең хуҗаң кем?»  «Мин бу бакча хуҗасының колы», – дип җавап кайтарган малай. Гомәр бине Гобәйдулла беразга югалып торган. Азрак вакыт үткәч, ул бу малай янына килеп, сөенечле хәбәр җиткергән: «Аллаһының рәхмәте белән син шушы вакыттан ирекле, шатлана аласың. Бу бакча да хәзер синеке».

Малай шатланып: «Син шаһит бул! Бу бакчаның барлык җиләк-җимешләрен мин шәһәребезнең мохтаҗларына һәм ярлыларга бирәчәкмен». Гомәр моңа бик гаҗәпләнгән һәм болай дигән:  «Гаҗәп. Син үзең дә ярлы һәм барыннан да элек ул җимешләргә син үзең мохтаҗсың». Малай исә аңа туры итеп: «Аллаһым каршында миңа оят. Ул миңа, юмартлык кылып, шундый нигъмәт белән бүләкләде. Мин әле тагын саранланып торыйммы?!» – дип җавап кайтарган.

«Дин вә мәгыйшәт» газетасыннан ; фото: pixabay.com