Юбилейлар ел да кабатланмый

Николай Константинович Бөек Ватан сугышы ветераны. Бүген ул төп нигездә кызы Агния Матвеева белән гомер кичерә.

- Сугышта алган яралардан сәламәтлеге нык какшаса да, әтиебез, шөкер, бүген безнең белән. Ходай исәнлеген биреп, әле озак еллар бергә яшәргә язсын, - ди Агния Николаевна.

Вакыты белән кан басымы борчыса да, колаклары начар ишетсә дә, Николай Константинович бик җор күңелле кеше булып чыкты. Яшьлегендә күргән авырлыкларны, сугыштагы михнәтләрнең барысын да мөлаем елмаюы артына яшереп юбилей белән котларга килүчеләргә ихластан рәхмәтле булуын белдерде.

Николай Константинович Кондратьев 1939нчы елны армия сафларына алына, ике елдан сугышкка керә. Атлы гаскәрдә хезмәт итә, нык кына яралана. Свердловск госпиталендә дәвалангач Николай кабат сугышка җибәрелә. Аны автотранспорт отряды командиры итеп билгелиләр. Сугыш тәмамлангач та армия хезмәтен дәвам итә. Туган якларына кайткач авылдашы Евдокия белән тормыш корып җибәрәләр. Кондратьевлар өч кыз, бер ул үстерәләр. Бүген аларның нәсел агачларының тамырлары нык: 11 онык , дистәдән артык оныкчык ветеран бабалары белән горурланып яши. Евдокия апа гына бик яшьли гүр иясе була. Гомере буе колхозда шофер булып эшләгән Николай Константинович тормыш иптәше авырый башлагач фермага эшкә күчә. Евдокия апаны кадер-хөрмәт белән тәрбияләп соңгы юлга озата.

Ветеран бүген сыңар канатлы булса да, терәк һәм таяныч булган балаларының, онык-оныкчыкларының уңышларына сөенеп гомер итә. Илләр тыныч, еллар имин булсын, дип тели.