Гөлҗифар Зәкиева: “Кодагыем каклаган каз, казылык... китереп куйды”

Канатларын кага-кага карамада каргалар каркылдый. Кайдадыр күке кычкыра. Киләчәкне кыскарта кабәхәт күке. Курка-курка, керт-керт киттем. Карасам, каршыма көчкә кыймылдап, кәкерәйгән карт килә. Кечкенәрәк кара кәләпүш кигән, коңгырт киез каталардан. Килгәнен көттем, күрештек, киттем карана-карана. Көчкә килеп кердем Карамалыга. Кодагыем каршылады, күптән көткән. Кочаклашып күрештек, куаныштык, көлештек. Күңелләр күтәрелеп китте. Кодагыем кызлар кебек: күркәм, кап-кара күзле, кыйгач кашлы, килешле күлмәк киеп куйган, кинәнәм карап. Коеп куйган кәртинкә! Күзләр кага күрмәсен! Күптәнге кибетче кодагыем. Кодага килсәк, күзгә күренеп картайган. Корк-корк килә, көчкә кыштыр-кыштыр килеп, казларны каралты-курага кертә китте. Казлары күп кырыклап күренә. Караңгы көзгә күп калмады, каңгылдашып калсыннар.

Килеп керүгә кода-кодагый каршыма каклаган каз, казылык, күзикмәк, катык, каймак, коймак китерделәр, кагы, кызыл карлыган, кура кайнатмалары да калмады - кыстый-кыстый күңелемне күрделәр. Куанганымны күрсәгез, кызган күмәч кебек кызардым. Кодагый куна калырга кыстады, каршы килдем, калмадым.

- Күпкә китсә, кунакның кадере китә. Килешмәс, кайтырга кирәк. Киләчәктә күрешербез, кодагый! Кышын коданы култыклап кил, көтеп калабыз!
Көзге караңгы кичтә киттем кайтып. Кодагыем калды кайгырып.