Зәлинә Гыйләҗетдинованың иҗат җимешләре

Әниемне яратам

Мин әнине яратам!

Ул да мине ярата!

Әнием белән бергә,

Һәр көн күңелле үтә.

Әнием белән бергә

Һәр көн файдалы үтә.

Мәктәпкә дә озата –

Әни мине ярата!

Авыр чакта юата,

Кызык итеп уйната,

Әкият укып йоклата –

Әни мине ярата!

Әтием

Ярата үз әтиләрен

Җирдә һәммә кеше дә.

Әмма минем әтиемә

Җитә алмый берсе дә.

Ул булдыра барысын да

Дөрес, авыр эше дә.

Ярдәм сораган чагында

Булыша һәр кешегә.

“Төзүче кызы” дисәләр,

Никтер көләсе килә.

Белмәгәннәргә, мин булам –

Фидан кызы Зәлинә.

Яз җыры

Шаулап акты гөрләвекләр –

Яңгырады яз җыры.

Шәһәрләрдә, авылларда

Яуды ләйсән яңгыры.

Язгы ташкын башлануын

Хәбәр иттем дөньяга.

Зәңгәр бозлар агып китте,

Мин сокландым аларга.

Аңлаталмыйм – сүзләр җитмәс,

Җырламыйм – көй табылмас.

Синең көең, күптәнгечә,

Тагы яшьлек, тагы яз...

Сеңлемә

Минем кечкенә сеңлем бар,

Исемнәре Айзилә.

Ничек итеп укыр инде,

Ул бит әле кечкенә.

Быел мәктәпкә барырсың,

Гел “бишлеләр” алырсың.

Әниләрне куандырып,

Спортчы да булырсың.

Үзеңнең бар хыялың –

Армиягә барасы.

Илне саклап, горур булып,

Әйләнеп тә кайтасы...

Тылсымлы таяк

Мин кечкенәдән үк тылсымчы булырга хыялланып үстем. Гади генә тылсымчы түгел, ә тылсымлы таягы белән! ...Мин күзләремне йомам да, шул таякны минем кулда дип күз алдыма китерәм... Таягымны селтәп җибәрүем була, бөтен дөньяда тынычлык урнаша. Сугышлар да булмый, кешеләр дә бер-берсенә бары тик яхшы теләкләр генә телиләр. Африканың сусыз илләрендә чишмәләр калкып чыга, балаларның елаулары түгел, бары тик шат елмаюлары гына ишетелә.Җир йөзенең бөтен сабыйлары да якты, зур мәктәпләрдә укыйлар. Аучылар да җәнлекләрне, кошларны ауламый, бөтен дөнья кошлар сайравыннан яңгырап тора. Бөтен җирдә рәхәт, тыныч...

Мин күзләремне ачам...Ә бу дөньяда һаман да начарлык, сугыш...

Мин  зур үскәч, барыбер бу таякны табып, җир йөзен ямьләндерәчәкмен әле!