Адашып ла калмасын тик җаның!

Аяз күкне яшен телгән кебек,
Күңелләрне айкап бер аласың.
Хәтер дәрьясына тотып атып,
Сагыш-моңга җанны я саласың.

Күзәтәсең аннан читтән көлеп,
Кайсы ярга бәндәң йөзеп чыгар.
Уттан-суга, судан утка ташлап,
Озаккамы сабырлыгы чыдар.

Адашкан бер мөсафирдай безне,
Үткәннәрдә йөртәсең син сынап.
Тукталырга урын тапмаган бер,
Сукбай кебек наз- мәрхәмәт сорап.

Ә хисләрең диңгез кебек кайнап,
Ташып качмак була биек ярын.
Сүзсез генә, күз яшьләрсез кайнар,
Җылый әрнеп үткәннәрдән җаның.

Таудан төшкән ташны туктатуы
Мөмкин түгел тиз каршына чыгып.
Утка сарган күбәләкләр кебек
Истәлекләр ала бәгырь сырып.

Йокысыз төн борсаланып чыккан,
Тугъры иптәш- ялгыз ай күзәтә.
Саф намусың барлап үткәннәрең,
Хәтер даласына бер күз ата.

Флера Габдуллина.

vk.com