Арбор суы – Арборка

Ничә еллар бормаланып,
Салмак кына һаман агасың.
Башын игән талларның да
Сагышларын суга саласың.

Керләр инде чайкамыйлар
Җем-җем иткән чиста суыңда.
Яңа заман килеп җитте -
"Килен" юа хәзер барын да.

Яр буйларын яңгыратып,
Йөзә анда үрдәк-казлары.
Суы мулдан ташып акты,
Иртә килде быел язлары.

Яр буенда учак янган -
Анда калган чүп-чар өеме.
Ерак түгел аунап ята
Ләмгә баткан аяк киеме.

Табигать елый алар киткәч,
Юньсез инде адәм баласы.
Күпме шулай дәвам итәр,
Табылырмы моңа чарасы?!

Кышка кергәч инде йоклыйсың,
Ябып өскә мамык юрганын.
Ишетмисең буран дулап,
Ачы җилләр исеп торганын.

Язга кергәч инде уянасың,
Вата-вата калын бозларны.
Шаярасың, дулкынланасың -
Ярда күргәч чибәр кызларны.

Ярларыңнан чыгып җәеләсең,
Ашкынасың әллә кайларга.
Шул чагыңда тиңлим сине
Болыннарда чапкан тайларга.

Арбор суы - Арборка дип,
Кемнәр сиңа исем кушкан соң?
Ярың төзек, суың чиста булсын,
Таллыкларда тынмасын моң.