Халисә Ширмән иҗаты

Бүген...
Бүгенге көн чиста әле.
Борчулар юк,
юк кайгы...

Иртәге көн ни китерер миңа?
Ниләр күрсәтер тагы?!

"Татар юрап китерә" дип, әбкәй
Әйтә иде бераз куркытып.
"Болай юра:
Иртәге көн я яңгырлы булыр,
Я җибәрер әле суытып...

Ни әйтсәң дә, ниләр юрасаң да,
Үз башыңа гына булмасын!
Ә табигать... барсын күтәрә ул.
Сабыр савытларың тулмасын!"

Эх, әбекәй!
Үзең һич белемсез,
Мәдрәсәсез карчык идең син.
Белдең микән әйткән һәр сүзеңнең
Нәкъ тормышча, дөрес киләсен?

...Тыңламадым...
Тыңламадым сине.
Юрадым да, һаман юрадым.
"Аһ, иртәгә... Ваһ, иртәгә!
Ходай,
Түземлекнең җибәр зуррагын!"

Түземлек бар җирдә авырлык бар.
Түздем инде... Түзеп карадым.
Ә аннан соң... Әбкәй сүзен тотып,
Гел аныңча гына юрадым:

"Иртәге көн я яңгырлы булыр,
Я җибәрер әле суытып..."
Һәм шуннан соң...
Минем башка килгән авырлыклар
Минем яннан үтте юыртып!

Бүген...
Бүгенге көн чиста әле.
Борчулар юк,
юк кайгы...
Иртәгәсен тагы кояш чыгар.
Ә болытлар...
Ә болытлар күптән таралды!

Халисә Ширмән,

Казан,
2013.

Фото: proza