Без ун бала үстек...

Туган авылында алдынгы механизатор булып эшләгән киң җилкәле кыю егет сугыш кырларында да югалып калмый. Язучы Гадел Кутуй "Тетрә, Берлин!" дигән хикәясендә әтиебезнең сугышчан батырлыклары турында сокланып яза. Әниебез исә сугыш елларында Горький өлкәсендә торф хәзерләү эшләрендә катнаша. Сугыш тәмамлана. Әтиебез дүрт орден һәм күп медальләр белән бүләкләнеп, капитан исеме алып, туган авылына кайтып төшә. Кайту белән үк эшкә керешә. Тракторчы, механик булып эшли. Техниканы биш бармагы кебек яхшы белгән, һәр кешегә мәрхәмәтле булган әтиебезне авылдашлары әле дә сагынып искә ала. Әниебез Зәкия олы гаиләне багу белән беррәттән, колхоздан бер көн дә эштән калмаган. Аңа терлекче дә, пешекче дә булырга һәм башка бик күп игелекле хезмәтләр башкарырга туры килгән. Боларны ничек итеп батырлыкка тиңләмисең ди?! Заманасы авыр булуга карамастан без - ун баланы үзләре кебек үк тормыш сөючән, булдыклы итеп тәрбияләүләре дә үзе зур батырлык.