«Кешенең тамагы тук, өсте бөтен, ә күңеле тыныч түгел…»
Менә, энем, синең игътибар иткәнең бар микән, бозылды бит хәзер һава торышы. Әллә ниндигә әйләнде ул, һич кенә дә аңлап бетерерлек түгел. Элек алай булмый торган иде. Кыш җитә икән, алдан ук белеп торасың – кар, боз, салкын. Җәен – кояш, җылы яңгыр, ягымлы җил.
Хезмәт
