Без кайда юк, шунда рәхәт

Бер генә якын кешесе балалар бакчасы, мәктәп системасында эшләүчеләр исә: “Бүген акыллы кеше баласын мәктәп тирәсенә җибәрәмени, кая барса да барсын, әмма укытучылыкны гына сайламасын”, – ди. Бухгалтер, икътисадчы булып эшләүчеләр дә, мәдәният өлкәсе хезмәткәрләре дә үз һөнәрләрен: “Кызыга торган эш түгел”,– дип бәяли, авыл хуҗалыгы системасында эшләүчеләр дә  агроном, инженер, механик белгечлекләрен “бетереп ата”, төзелеш тармагындагылар да бу һөнәрне мактамый, киңәш итми... Аларга колак салсаң, бүген балаларга сайларга һөнәр дә калмый түгелме? Шулай да, миңа калса, бу сүзләрнең һәркайсында хаклык бар: дөньялар үзгәрде, вакыйгалар, яңалык-яңарышлар тизләнде, таләпләр-карашлар каршылыклыга әйләнде,  проблемалар артты, вакланды... Ә стимул һәм иртәгеге көнгә ышаныч булмау, бүген гадәти булган әйберләрнең иртәгә гадәттән тышка әйләнүе, безнең мисалга әйләндерсәк, бүген генә бик кирәкле булган һөнәрләрнең иртәгә үк инде кирәксезгә әйләнүе, әледән-әле кабатланып торган кыскартулар дулкыны, дөрестән дә, бер генә һөнәрне дә романтик биеклеккә күтәрә алмый. Белмим, бүген үзе эшләгән оешмадан, үзе сайлаган һөнәрдән тулысынча рәхәтлек, элеккәчә әйтсәк, ямь-тәм табып эшләүчеләр,  канәгатьләр күпмедер? Билгеле, азчылык. Күпләргә, киресенчә, нәкъ менә ул эшләгән урында гына кыендыр, башкаларга җиңелдер кебек тоела. Мондый карашка, миңа калса,  җавап та бер генә: “Без кайда юк, шунда яхшы, шунда рәхәт”...