Битарафлык пәрдәсе

Ачынулы сагышларын җанның
Битарафлык пәрдәсенә төрдем.
Кеше кайгырганда-моңсуландым,
Көлгән чакта-кыяфәт ясап, көлдем.

Кызганып та куйдым әрнүләрем -
Күз яшьләрем булып тамган кичне.
Күңелемнең иң түренә яптым,
Бозлар эретерлек назлы хисне.

Бәгыремнең коймаларын сүтеп,
Үрдем талдан сыек кына читән.
Төне буе чабыштылар җилләр,
Бар тарафтан йөгерешеп искән.

Кайберләре тугарылды артык,
Гаҗизләнде кайсы тыеп көчен.
Ышанычлы терәк таба алмаган,
Толдай башын куеп үксер өчен...

Шулай җиңел булыр дигән идем,
Йөрәгемә мең тетрәү кичкән.
Язмышларның кайгы-хәсрәтләрен,
Ачы балдай, тустаганлап эчкән...

Тозсыз ашның тәме буламыни,
Чәй дә тәмсез шикәр капмый эчкән.
Булмый болай, кайтыйм үз хәлемә,
Кабат тәүбәләрем әйттем эчтән.

Дымга сусап яргаланган җиргә
Яңгыр кирәк, үссен өчен гөлләр.
Чыгар өчен уйның очларына,
Кирәк ай-йолдызлы озын төннәр.

Тезгеннәрен өзгән тойгыларым,
Кабат гашыйк булды бу дөньяга.
Киттем атта-тәкъдир кучер булып,
Менеп кунаклаган шул кузлага.