Ишәкнең бер ямьсез итеп кычкыруы булды...

Бала-чага куркып бетте... читлекләрен бәреп чыксалар, мизгел эчендә өзгәләп ташлыйлар инде болар безне, дим... Бирегез инде ашау, ник шулкадәр җәфалыйсыз дип тә карыйм... Вакыт җиткәнне көтәләр, кичкырын булгач, 6 тулсын инде, диләр... Әле алты туларга... Шуңарчы аюның иләмсез кычкыруын карап торыйк мыни... Ичмасам ашаганнарын карау кызык тоелыр иде... Шунда ишәк дигәнең шулкадәрле ямьсез иттереп кычкырып җибәрде... Бертуктамый акыра... Тамашачы да чыгу ягына борылды... Шундук ашарга бирергә уйладылар...

Менә сиңа мә! Гайрәтле Арыслан күпме генә үкермәсен, кычкырмасын, игътибар иткән хезмәткәр булмады... Бәләкәй генә юләр бер ишәк кычкырган иде... Барысы да йөгерешә башлады... Тормышта да шулай бит ул, ишәкләр кычкырса гына йөгерәбез, акыллары белән гайрәтле бәндәләрне санга да сукмыйбыз.