"Әти, синең исемен туган якка каһарман булып кайтты!"

Авылда өйләрнең аз булуы аркасында бер өйне урталай бүлеп ике гаилә яшәүчеләрдә булды.Шулай бүленгән өйдә, безгә дә, Газиз бабайның гаиләсе белән яшәргә туры килде. Сугышның авыр юлларын үтеп кайткан бабай гаиләсен генә түгел, безне дә ярдәменнән ташламады. 
Норма урта мәктәбенең җиденче сыйныфын тәмамлагач та колхозда эшемне дәвам итем. Аннан соң Арбаш егетенә кияүгә чыктым. Ирем белән бик матур, тигез тордык. Алты бала тәрбияләп үстереп тормышка чыгардык, оныклар да сөйдек. 
Бүгенге көндә ике бертуган абыем да, ирем дә күптән мәрхумнәр инде.Шунсы кызганыч, бер улым Чечняда хезмәт итеп кайткач, яшли вакытсыз вафат булды. 2002 елда кадерле әниебезне озаттык. Бертуган Минзирә сеңлем белән аралашып яшибез, ул Казанда тора.Минзирә әнигә бик ярдәмчел булды, әни дип яратып яшәде. 
Балачак һәм яшьлек елларым бәхетсез караңгы көннәрдә үтте. Бүгенге тормышым, мең шөкер, тыныч рәхәт.Утыз елдан артык Арбаш фермасында эшләдем.Лаеклы ялга чыксам да, җитмеш яшькә кадәр эшемне яратып башкардым. 
Сугыш еллары әле дә күз алдында тора.Әтине озатып калуыбыз, сагынып көтүебез йөрәктә онытмаслык булып җуелган. Илебезнең тынычлыгы өчен көрәшкә чыгып киткән әти һәләк булса да, җырның ахырында " үлгән җаннар терелеп кайтмыйлар" диелсә дә, мин, әти, синең исемең каһарман булып кайтты диям. Сине өч яшендә сугышка озаткан кызың, бүген изге җаныңа догалар кылып баш ия. 

Оркыя Хәйруллина

Арбаш авылы.