“КҮП БАЛА ӘТИСЕ БУЛУЫМ БЕЛӘН ГОРУРЛАНАМ”

— Рөстәм, әңгәмәне куанычлы вакыйгалардан башлыйк әле. Быел дүртенче тапкыр әти булдыгыз. Еллар узган саен бәби сөюнең тәме, кадере арта гына барадыр?
— Күп балалы әти булуым белән горурланам. Гөлназ, Мөслим, Әминә, Хабил — барысын да тигез яратам. Кечкенәбезгә 6 ай була. Аллага шөкер, егетебез үсә. Һәр бала үз бәхете белән туа. Чынлап та, олыгайган саен бәби тагын да татлырак икән, кәнфит кебек тәмле. Олы кызым Гөлназ туганда, үзем дә 20 яшьтә генә идем бит. Ул чакта аңлап бетермисең. Хәзер яшь әти булуның тәме, рәхәте бөтенләй башкача. Кайтып керәм, бала елмаеп җибәрә. Бөтен арыганнарым онытыла. Күңел, тоем ягыннан да икенче хисләр. Улым “эшкә” ярый башлады, аеруча чәчтән тартырга ярата.
Мөслимгә 13 яшь тула, Әминәгә 7 яшь. Җырга тартылалар, төрле түгәрәкләргә йөриләр. Энекәшләрен яратып карыйлар.
— Гөлназ, Мөслим, Әминә — коеп куйган сез. Хабил кемгә тартым?
— Дүртесе дә бертөрле. Хабил Мөслим абыйсына бик охшаган.

“ӘТИГӘ ЯШИСЕ ДӘ ЯШИСЕ ИДЕ ӘЛЕ”
— Рөстәм, зур югалту кичердегез... Кайгыгызны тагын бер кат уртаклашам. Соңгы вакытларда Мәҗит абыйның хәле ничек иде? Авырдымы?
— Әтигә быел 70 яшь тулган иде. Февральдә бик матур итеп юбилеен уздырдык. Җир җимертеп эшли торган кеше иде әле. Ноябрь башында кайтып килдек, күрештек. Фәлсәфи уйларга бирелеп, икәү озаклап сөйләшеп утырдык. Бар да яхшы иде. Әти авылда мулла булды. Зираттан салкын тидереп кайтты. Башта өйдә дәваланды. Коронавирус булган. Аннары хастаханәдә ятты, алып кала алмадылар. Китәсе кеше түгел иде әле. Күңелдә ниндидер үкенеч калды. Ярый әле җәен әти-әнием белән “Бәхет” дип аталган клип төшереп өлгердем. Соңгы истәлеге булып калды. Анда техника яратуы, Коръән укуы — барысы да яктыртылды. Менә Гөлназ белән Вилданның кызын — оныкчыгын гына күреп кала алмады.
Әтидә артистлык көчле иде. Клипта да шундый оста, ихлас уйнады. Югалтуны бик авыр кичердем. Әле дә ышанмыйм. Уфадан моргтан үзем барып алдым, олылап җирләдек. Хөрмәт итеп күп кеше җыелды. Барысы да үз кулымнан узгач, гел шул хакта уйлыйм. Исәндер кебек. Шалтыратып: “Улым, кайчан кайтасыз? Сагындык”, — дип әйтер төсле. Казаннан кузгалгач та: “Кая җиттегез әле?” — дип гел элемтәдә тора иде. Өйгә кайткач, һәр почмак аны хәтерләтә. Пөхтә итеп тезгән эш кораллары, ялт иткән ике машинасы тора.
— Рәмзилә апа ялгызы калды. Үзен ничек кулга алды?
— Авыр. Шулай да әниебез — гел эштә кайнаша торган, бик энергияле кеше. Үзенә ниндидер хезмәт табарга, онытылырга тырыша. Кичен бераз саф һавада йөреп кайта.
Лилия ЙОСЫПОВА.

https://vk.com/irekmaydani