Сөенче! "Хисләр дәрьясы" дигән китап дөнья күрде

Балачактан матурлыкны тоя белгән, дөньяның матур мизгелләре каршында сокланудан, гаҗәпләнүдән тыны кысылып туктап калган бала, олыгайгач та яшәү ямен югалтмый... матурлыкка сокланып яши. 
Сәлимә Габделхакова – бик бәхетле кеше, чөнки ул ул туган төбәгендә, якыннары янәшәсендә яши. Туган авылы, аның табигате, туган ягы, аның кешеләре, аларны борчыган мәсьәләләр хакында берсеннән-берсе матур, эчтәлекле, мәгънәле шигырьләр иҗат итә. Шагыйрь Зөлфәтнең: “Шагыйрләргә нәкъ шулай яшәргә кирәк, кан тамырың туган ягыңның йөрәгенә кушылсын”, дигән сүзләре бар. Әйтерсең, әлеге сүзләр нәкъ менә Сәлимә Габделхакова турында әйтелгән. 
Шушы көннәрдә райондашыбызның тәүге китабы дөнья күрде. Ул "Хисләр дәрьясы" дип атала. Биредә урын алган тормышчан язылган шигырьләре хис-тойгыга бик бай, алар эчкерсез һәм саф.