Лифтта калу

Барыбыз да белә: халыкта ашаган чакта тончыксаң, кунак килә, дигән юрау бар. Һәм кайберәүләр, тончыккач ук, бер сүз дә дәшмичә, өстәл астына бер-ике мәртәбә шакылдатып алсаң, кунак… килмичә кала дип тә ышана. Бер чакны Казандагы дус кызым Зөләйхалар гаиләләре белән ашап утырганда, кайсыдыр тончыга. Уен-көлке ярата торган, җор телле Зөләйха: «Лифтта калсыннар әле»,- дип, өстәл астын шакылдата… Ә ярты сәгатьтән ишектә иренең бертуганы Язилә апа: «Ярты сәгать лифтта утырдым»,- дип килеп керә. Шул ук подъездның беренче катында яшәүче Язилә апа, баксаң, гадәттәгечә лифтта гына менәргә уйлаган һәм бикләнеп калган. Шуннан бирле без, берәребез тончыгуга, лифтта калсыннар әле, дип өстәл астын шакылдатабыз. Аңа карап, килергә уйлаган кешенең килми калганы юк, анысы. Хәер, берчакны апамның күрше авылда яшәүче кызы баласы белән безгә чыгарга әзерләнгәч, улы һич уйламаганда йокыга киткән иде. «Лифтта калу» галәмәте…