Көтәргә калгач көтәсе, аның каравы зәхмәт кагылмый

Чүпләрне хәзер килеп - җыеп - алып китәләр, акчасын гына вакытында түләп бар. Шуңа күрә теләсә кая ташламыйбыз, капчыкларга тутырып, “упаковать итеп”, асфальт юлга кадәр чыгарып куябыз. Көн дәверендә чүп машинасы вәкаләтле вәкиләре белән килеп җыеп  китә. Ә бар иде бит шундый вакытлар, авыл уртасымы ул, су буемы, кая чокыр, шунда чүп тутыра иделәр, тулар иде ул чокыр, исләнеп ятар иде, анда ниләр генә булмас иде, без бала-чаганы   чүплеккә якын бармагыз, зәхмәт кагылыр дип куркыталар иде. Хәзер инде ул чокырлар күмелде, зәхмәте калгандырмы-юкмы, анысы гына билгесез.