Төпчек

Әтиемнең 44 яшендә фа­җигале үлеме, гаиләдә 6 хатын-кызны ятим калдыруы безнең тормышның астын-өскә китерде. Узган гасыр­ның 70 нче елларында авылларда юлларда фаҗигале хәлләр бик сирәк очрый иде. Төпчегебез Гөлсинәгә әле ул вакытларда 6 яшь ке­нә тулып киткән. Өч апасы - укучылар. Кайгы-хәсрәт әни­не үз эченә бөтереп алды, әбиебез инде сигезенче дистәне ваклаган. Өлкән апа буларак, әнине стресстан чыгарырга кирәк иде. Әтине күмгән көннән әнине саклау төпчек сеңлебез Гөлсинәгә тапшырылды. Чөнки кечкенә кызы янында әниебез елаудан тыелды, үзе аның күңе­лен күтәрергә тырышты.

50 яше тулган сеңлебез турында: "Ул инде 44 ел буе әнине карый, аны өрмәгән җиргә дә утыртмый; аның табибы да, психологы да, кирәк чакта хезмәтчесе дә, аның илһамчысы да", - дисәң, бе­ләм, беркем дә ышанмаячак. Ә без, бөтен гаиләбез, күр­шеләребез, авыл халкы ышанабыз. Әбиебез үлеп, әние­без ялгыз калгач (калганнарыбыз кияүдә идек), Гөлсинә Казан дәүләт университетында укыган җиреннән, көн­дезге бүлектән читтән торып уку бүлегенә күчеп, әни янына кайтты. Авыл җирен­дә, хәтта районда да журналист сирәк һөнәр, эш табуы кыен. Шуңа күрә эшен районның "Хезмәт" газетасында машинист-секретарь булып башлап җибәрде. "Синең эшең түгел дип торма, нинди эш кушсалар, шуны эшлә. Темалар табып, язарга тырыш". Минем аңа ярдәмем шул сүзләр булды. Миһербанлы, шәфкатьле, талантлы мәрхүм редакторыбыз Әхәт абый Фазылҗанов Гөлсинә Хәбибуллина (ул чакта Гарифуллина) дигән журналистны тиз күреп алды, үсәргә мөмкинлек тудырды.

Әтисез гаиләдә үскән балалар гаделсезлек белән күп очраша, үзен-үзе якларга, тешен кысып түзәргә, инде сабырлыгы калмаса, мендәре күз яшьләренә чыланып бет­кәнче кочаклап ятарга мәҗ­бүр була. Аның үскәч мес­кеннәрне, дөреслекне яклау­чы буласы килә. Сеңлемнең усал, гадел, күпне күрүче, үзе нинди генә авыр хәлдә калса да, көчсезләрне яклап язучы, нечкә күңелле журналист булуы мине һич тә гаҗәп­лән­дерми. Туган җиреңдә яшәп, үз түрәләреңне тәнкыйтьләп язу - бик җаваплы, кыен, рәх­мәтсез хезмәт. Ләкин Гөл­си­нә беркайчан да дәлилсез, фактларсыз, урынга үзе барып тикшермичә язмады.

Бер колхоздагы хәлләр, андагы җитәкченең колхозчыларга түзеп тора алмаслык мөнәсәбәте, күз буяучылыгы турында район газетасында мәкаләсе басылганнан соң, көтүгә чыккан җи­реннән шул колхозның чираттан тыш җыелышына алып китүләрен хәтерлим. Район җитәкчеләре никадәр якларга тырышсалар да, авыл халкы, журналист ки­тергән фактлар алдында көч­сез калып, икенче колхоз рәисе сайлап куйганнар иде. Әле яңа гына эшли башлаган япь-яшь кызның шундый дәрәҗәле җыелышта каушап калмавы мине, укытучысы буларак, бик гаҗәпләндергән иде.

Көчлеләр һәрвакыт җи­ңәселәренә ышана. Түрәләр белән, суд белән куркытулар да, телефоннан янап шалтыратулар да, хәтта, машиналарга төялеп килеп, үч алырга теләүчеләр дә булмады түгел. Ә барыбер рәхмәтле булучылар күбрәк.

Чөнки аның төп девизы - тирә-якны мөмкин кадәр яхшылату, гади хезмәт кешесен данлау, гаделлекне, дөрес­лекне яклау. Аның тырыш­лыгы бе­лән күпме мескеннәр өй­ле, күпме ятимнәр ярдә­м­ле булды. Район җитәкчесе бе­лән бер округтан депутатлыкка кандидат булып катнашуы да аның тәвәккәл, кыю, көрәшче характеры турында сөйли.

30 елдан артык журналист булып эшләү дәверендә Гөлсинәбез күпме яңа темалар, яңа исемнәр ачты, кабатланмас рубрикалар тәкъ­дим итте. "Бәллүр каләм" белән бүләкләнүе дә иҗа­тының тирәнлеге, күпкыр­лы­лыгы турында сөйли. Шигърият дөньясы да аңа ят түгел, матур-матур хикәяләр дә яза. "Бәхет тәме" дигән китапның бер авторы да.

Матур юбилее көннәрен­дә аның турында туганым буларак түгел, читтән карап, әни­ләрне шулай хөрмәтләр­гә, кадерләргә, яратырга мөм­­кин икәнлегенә сокланып, башкаларга да гыйбрәт өчен язасым килде. Әниебез унсигезенче ел инде урын өстендә. Киеменә, урын-җи­ренә кер дә төшерми өф-өф итеп кадерли ул аны. Кайчан нинди дару, укол кирәген дә күзләренә карап белә. Аның белән киңәшләшми бер эш тә башламый. Биш вакыт намазлы әниебезнең хәер-до­гасы белән гомер итә. Нинди генә югары вазыйфалар тәкъдим итсәләр дә, әнине ул һәрвакыт карьерадан өстен куйды.

Тормыш иптәше Илгиз белән бер кыз һәм ул үстерә алар. Мәктәпне алтын медаль белән тәмамлаган балалары бүген Казандагы югары уку йортларында белем ала.

Төпчек булып төп йортта яшәү зур җаваплылык, киң күңеллелек сорый. Аларның капка төбеннән машиналар­ның беткәне, өйдән туган­нар­ның, таныш-белеш­ләр­нең өзелгәне юк. Ял, бәйрәм көннәрендә генә түгел, ат­наның һәр көнендә әнинең хәлен белешергә килүчеләр бетми. Гөлсинә һәркемне ачык йөз белән каршылап, кунак итеп, күчтәнәчен төяп җибәрә. Без шундый сең­ле­без булганга Аллаһы Тәгалә­гә, әниебезгә бик рәхмәтле.

Гөлсинә, синең үзең өчен дә бәхет капкалары һәрвакыт ачык булсын! Сәламәт булып, балаларыгыз уңышына куанып, тигезлектә яшәгез. Яңа иҗат уңышларың белән безне сөендерүеңне көтеп, юбилеең белән тәбрикләп, барлык туганнарың исе­мен­нән, апаң.

Редакциядән. Каләм­дәшебез Гөлсинә Хәбибул­линаны түгәрәк юбилее бе­лән котлап, "Ватаным Татарстан" газетасы редакциясе хезмәткәрләре дә изге теләк­ләргә кушыла. Үткен каләмең тутыкмасын, иҗат дәртең ташып торсын!

("Ватаным Татарстан", /№ 169, 15.11.2016/)

Чыганак: http://vatantat.ru/index.php?pg=2559