Әни, диеп еш кабатлыйк

Бөек шагыйребез Һ.Такташның әлеге шигъри юллары мәңге онытылмас. Әйе, Ана - ул дөньяда иң бөек кеше. Бик күп күренекле шәхесләрне, галимнәрне, укытучылар, табибларны ана тудырган. Ана баланы тугыз ай буе үзенең карынында күтәреп йөртә, назлап-сөеп, җан җылысын яшәешкә төреп, Ходайның рәхмәте белән гомер бүләк итә.

Әни... Әни... Әни... Бу сүзне ешрак кабатлаган саен кадере арта... Җир йөзендә анадан да кадерлерәк, анадан да якынрак кеше юк бит ул. Гомер буена әни синең янда йөридер кебек, ул янәшәңдә булмаса да, аның белән киңәшләшәсе, һәр башлаган эшкә әнидән хәер-фатый¬ха аласы килә. Сөекле әниләребезгә балаларының кадер-хөрмәтен тоеп, сәламәтлектә озын, бәхетле гомер кичерергә, һәрбер хатын-кызга ана булу бәхетен тоярга насыйп булсын.