Балтач бистәсендә яшәүче бердәм гаилә

Уңган да инде үзләре! Замананың нинди мөмкинлеге бар, ничек тә үзләренә яраклаштырырга тырышалар.Читтән-миттән кеше яллап түгел, бары тик гаилә подряды белән генә эшлиләр. Уйлары бер, фикерләре уртак, икесе дә уңган, тырыш. Менә бу гаилә ичмасам. Уллары һәм кызлары бар, икесе дә зурлар, кул арасына керә торганнар. Роз апа иптәше белән биби-чебешләр дә алып кайтып сата, һәр атнаның пәнҗешәмбесендәге оештырылган базардан да калмый, кош-кортның тересе дә, суйганы белән дә сәүдә итә, бәйрәмнәрдә шул кечкенә алачыгында шашлык та сата, коймак та пешерә, самавыры да кайнап тора. Учак янында һәрвакыт Илнур абый үзе. Роза апа кибетчелеккә укыган кеше, шуңа да исәп-хисапка да , сәүдәгә дә оста. Гаиләңдә татулык хөкем сөрсә, тормышың да, сәүдәң дә әнә шулай гөрләп бара.