Кеше язмышы тег белән яңалыклар
-
“Үзең теләп чыктың, әнине борчыйсы түгел”
Төнге 2 дә дә тыз-быз чабучы машиналарны тыңлап йокыга китә алмыйча ятты-ятты да Ания, урыныннан сикереп торып кухняга чыкты.
-
Татарстанда бер ир-ат, кайнар су торбасы шартлау сәбәпле, пешеп үлгән
Казанда бер ир-ат, фатирында кайнар су торбасы шартлау сәбәпле, пешеп үлгән. Җинаять эше кузгатылган.
-
Хыянәттә хатын-кыз гаепле
Саимә Гәрәй белән бер сыйныфта укыды. 14-15 яшьлек чакта алар арасында мәхәббәт җепләре сузылды.
-
Миңа әни кирәк иде... (Гыйбрәтле хикәя)
Мәктәптән чыккан Зиләнең язгы кояштан күзләре чагылып китте.
-
«Әле генә күршеләрем кереп, әйтмәгәнне калдырмадылар. Йөрәгем дөп-дөп сикерә»
Елый-елый, бер танышым шалтырата. «Әле генә күршеләрем кереп, әйтмәгәнне калдырмадылар. Йөрәгем дөп-дөп сикерә», — ди. Тавыш куптарырга юкка гына кермәгәннәр бит инде, «Нәрсә булды?» — дип сорыйм.
-
Үч алам дип яраттым, бар нәрсәмне югалттым...
Даниянең кияүгә чыгуы да көтмәгәндә булды. Очрашып йөргән егете бер бәхәстән соң үзенең элек йөргән кызын озата киткәч, аңа үч итте Дания. Егетенең дустына күз уйната башлады. Уеннан уймак чыктымы, әллә язмышка шулай язылган булдымы, Даниянең үч алудан башланган «мәхәббәт»е никах белән тәмамланды.
-
«Таза тараканнар», яки өйләнергә менә дигән сәбәп табылган
Төп йортта үзе генә калганга күрә, Фәрит бабай кичләрен капка төбенә ешрак чыгып утыра башлады. Ул урам буенча узып барган яшьләрне күзәтеп, сәлам биреп кала бирде.
-
“БУЛДЫ, АЛГА КИТТЕК!” — ДИП ЯШИ ТОРГАН КЕШЕ МИН”
— Тормышымда югалтулар аз булмады. Иң якын, газиз кешеләрем арадан иртә китеп барды. Ләкин Аллаһы Тәгалә һәрберебезгә сынаулар бирә һәм бу юкка гына түгел, — ди Айгөл.
-
Сәрия әби: Әсфәт улым 10 нчы сыйныфта укыганда үлде, йөрәкнең бер чите һаман әрни әле
«Бәрәңге яфрагын хәзер корт ашаса, элек без ашый идек»
-
Чапшарның асыл егете
Яшь чагымда берәр нәрсә кирәк булса, мин гел Бәйсә апай янына чаба идем. Минем килгәнне Фәми абый да күрә, ерактан күзләрен тутырып, елмаеп карап тора да, үзегез карагыз инде дигән кебек, үз эшләре белән китеп бара иде. Бәйсә апай көлә: «Фәми абыеңның бөтен эш коралларын ташып бетерәсең бугай инде!» – ди.
-
«Мин сине табармын, Илдус!»
Урам як капканы ябып биклим дигәндә генә: «Апа!» дип эндәшкәнгә, Наилә имәнеп китте. Тавыш бик зәгыйфь һәм мескен чыкса да, көтмәгәндә яңгыраганлыктан сискәндерде шулай. Дерт итеп борылып караса, чәчләре апрель яңгырыннан юешләнеп беткән яшь кенә бер егет басып тора. Бик самими йөзле үзе, чибәр дә, тик карашы моңсу.
-
«Кем кадерлерәк? Ирме? Баламы?»
«Шушы көнне әни безне онытты».
-
Кемнәре юк бу дөньяның...
«Минем ирем белән яшәрлек түгел шул. Мин инде ике ел вокзалда кунып йөрим».
-
«Оныгымнан баш тартмаячакмын!»
«Улыбыз моны белгәч, бездән ераклашты».
-
Әтиең дә суда бетте, инде син дә су эчләренә төшеп үлдең!
Капка төбендәге утыргычка җайлашкан егет, урамнан узган һәр кеше белән матур итеп исәнләшеп калды